لبانت را به ساحل بسپار
دریای عشق لبریز
موج بوسه هاست
دلت را تهی ساز
ز زندان آیینه
که قصه آنور آیینه هاست
گره زن زلف خود به مهتاب شبی
که مهتاب بودنش
دلیلی بر خداست
بیا بر جام دل..شرابی ز عشق ریز
که عشق آتشی
به بودن در فناست
بزن دست حود را بر این خاک مرده
تو باران ، بهاری
که رویش ز آنجاست
تو بگشا دلت را
که جز دل نبینی
که دیده به غیرش
به کوری در خطاست
بیا بر نمازم ..
تو راز و نیاز شو
که قبله تو هستی
به هر دل راهنماست
بسوزم به عطر تنت ای جان قروز
که بر آغوش تو
غریبه ..آشناست
لبانت را به ساحل بسپار
دریای عشق لبریز
موج بوسه هاست
دلت را تهی ساز
ز زندان آیینه
که قصه آنور آیینه هاست
گره زن زلف خود به مهتاب شبی
که مهتاب بودنش
دلیلی بر خداست
بیا بر جام دل..شرابی ز عشق ریز
که عشق آتشی
به بودن در فناست
بزن دست حود را بر این خاک مرده
تو باران ، بهاری
که رویش ز آنجاست
تو بگشا دلت را
که جز دل نبینی
که دیده به غیرش
به کوری در خطاست
بیا بر نمازم ..
تو راز و نیاز شو
که قبله تو هستی
به هر دل راهنماست
بسوزم به عطر تنت ای جان قروز
که بر آغوش تو
غریبه ..آشناست
به سوی کدام کعبه
در شتابی آهای رود جاری بودن
آهای انسان
تو که رفته از یادت
درون سینه قلبی را...
غبار از مسجد و معبد همی گیری
درون قلبت اما..
سیاهیهای حرص و خود پرستی
میکنند بیداد..
نشستم پای یک آیینه
به آواز زلال رود
به سوی خویش میکنم فریاد
آهای در سجاده فرو رفته
برون آ...از پیله نفرت
که مهر تنها خدا باشد
که مهر تنها خدا باشد
من از قلبم با همه نزدیک بودنش دورم
خدا را در چه میجویم؟
من این ذکرهای تو خالی
شب و روز با که میگویم؟
ببار بر من ..ببار بر من
هزار گیسو..به هر تارش
هزاراران جام.. از شراب عشق
که دل شاید دلی گردد
چو آباد میشود.. از خراب عشق
ز این لحظه...
به قبل از هر لباس ساده احرام
سری بر خانه دل زن..
خراب کن غیر عشق
هر چه تباه سازد این خانه یار را
بس است تکرار..بی باورها
کنون آغاز کن
رقص عشق..مستی...
سرود مهر به کردار را
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
