در حالی یادگیری سیار توانایی بالقوه ای برای حمایت از انواع مختلف آموزش دارد؛ اما آموزش عالی حوزه مستعدی برای ادغام یادگیری سیار یادگیرنده محور می باشد؛ زیرا دانشجویا در هرجایی از دانشگاه و داتشکده ها به دستگاه های سیار دسترسی دارند. در زمینه پیاده سازی یادگیری سیار در آموزشی عالی کارهای مختلفی صورت گرفته است. برای مثال اساتید دانشگاه می توانند از دستگاه های موبایل برای ارائه بازخورد به دانشجویان و اجرای ارزیابی های تکوینی و حتی تراکمی استفاده شود. همچنین می توان در یک دوره از کدهای دو بعدی یا QR برای ارجاع به منابع بیشتر استفاده کرد. این کدها می توانند اطلاعاتی همچون لینک یک فیلم، شبیه سازی آموزشی آنلاین یا پادکست را در خود ذخیره کنند. سپس دانشجو با استفاده از نرم افزارهای خاصی می توانند این کدها را اسکن و به فیلم یا شبیه ساز دسترسی پیدا کنند و آن را مشاهده کنند. همچنین اساتید و مدرسان دانشگاه می توانند از دستگاه های موبایل برای حضور و غیاب و پیگیری پیشرفت دانشجویان استفاده کنند. هر چند دانشگاه هایی همچون استنفورد، ابیلین چریستین، و دانشگاه واشنگتون در پیاده سازی یادگیری سیار پیشگام بوده اند ولی پیاده سازی این نوع از یادگیری در آموزش عالی هنوز به دلیل عوامل اجتماعی، فرهنگی و سازمانی چالش بر انگیز است.